Voelen | De Koesterkamer

VOELEN ~ Het verhaal achter de Voelvormen ~

De Voelvormen zijn gemaakt om aan te raken, om bij je te dragen en te koesteren samen met je herinneringen. Om tijdens het eenzame proces van loslaten een houvast te geven en bij verlangen naar samenzijn letterlijk te voelen. Het zijn herinnering objecten en mini-urnen. Niet gemaakt om ‘verstopt’ te worden op zolder of in de kast maar om er te zijn als dat nodig is, waar dan ook, als je wil altijd bij je in je tas of je broekzak, op een speciale plek in je huis, of daar waar mooie herinneringen liggen.

Het ontwerp voor de Voelvormen ontstond door het zien van verdriet en eenzaamheid bij iemand die mij dierbaar was. Ik wilde iets voor haar maken, iets tastbaars wat haar tot steun kon zijn als ze alleen was. Iets dat haar letterlijk en figuurlijk houvast zou kunnen geven bij het voelen van haar verdriet.

Door op verschillende manieren mijn handen om de klei te vouwen, ontstonden drie vormen waaruit zij zou kunnen kiezen. De vorm moest hol worden zodat deze gevuld kon worden met iets dat belangrijk voor haar was. Het design werd abstract om de vorm en functie intiem en schoon van taboe te houden, om haar keuze te geven in wanneer en met wie ze het verhaal achter de vorm en de bijkomende emoties wilde delen.

De abstracte vorm zou er ook voor zorgen dat ze deze op haar eigen manier kon bekijken. Het is niet perse een hart of een vlinder dus is er ruimte voor eigen invulling. Voelvorm ‘Vleugel’ bijvoorbeeld, kan bij de een refereren aan de vleugel van een engel en bij de ander aan die van een vlinder, weer bij een ander aan golven van de zee… Verdriet en afscheid nemen beleeft ook niet iedereen hetzelfde.

Omdat ik dit na deze ervaring voor meer mensen wilde doen en door de reacties en vraag naar de drie modellen die in mijn atelier lagen, werden het de drie Voelvormen. Nu maak ik ze in keramiek, brons en zilver. Iedere vorm heeft een vulgaatje voor as, een haarlok, een briefje of iets anders dat je wil koesteren.

Naast de Voelvormen maak ik ook andere urnen en herinneringsobjecten, klein en groot, uniek in opdracht naar jouw persoonlijke wens. Hierbij wordt ik altijd geraakt door de verhalen en in het maakproces. Ik voel het als een voorrecht om iets te mogen maken dat troost en steun kan bieden in het vaak eenzame proces van afscheid nemen en loslaten. Om een houvast te geven bij het missen van iemand, of die nu op reis gaat, ver weg woont of overleden is.

VOELEN ~Wat er overblijft als al het andere wegvalt~

Voelen is voor mij het hart van alles, dat wat er over blijft als al het andere wegvalt. Voelen is het meest intieme en soms ook het moeilijkste wat er is. Ons doen en laten-, die belangrijke dingen die je niet mag vergeten, die je echt moet doen en al die zorgen die je je nog moet maken, zijn zo sterk. Die vegen het voelen vaak en snel aan de kant zodat je alles weer mooi kan bedenken.

Voelen verbind, echt voelen is puur, niet gecreeerd of gecontroleerd. Hierdoor kan voelen licht en vrij zijn maar ook confronterend en eng. Dan mag het voelen er soms (even) niet zijn. Gevoel van verdriet en pijn wordt zo niet zelden- en soms heel lang verstopt. Het verdriet blijft dan bij je en wordt zwaar. Verdriet dat er mag zijn daarintegen, kan veel goed doen en wanneer je het deelt verbondenheid creeren, iedereen kent immers verdriet

Dat is misschien wel de reden voor de bijzondere, warme en intieme sfeer die kan ontstaan bij bijvoorbeeld het afscheid nemen van iemand die gestorven is. Net als bij het voelen en delen van blijdschap, kan het voelen en delen van verlies en verdriet je terug brengen naar waar het om gaat, naar je hart, naar verbondenheid en liefde, naar wat er wel is.

Blijven voelen, daar ruimte voor maken en naar luisteren, is in mijn ogen de grootste uitdaging in dit leven en de sleutel tot geluk.

*Marije en Mozes – Voelvorm Hart in brons (Foto: Marije Beemster)*

Vorig jaar mocht ik een Voelvorm maken voor Marije , Olivier en Mozes. In ons eerste contact vertelde ze dat ze dat ze hun ongeboren kindje gingen verliezen en dat ze voor de as en het koesteren van dit kindje misschien een Voelvorm wilden hebben.

De rust, kracht en openheid van Marije tijdens het ophalen van de Voelvorm zal ik nooit vergeten. Ze vertelde over de geboorte van Julius: ‘Ik wilde geen pijnbestrijding, dit was het enige wat we samen gingen doen, daar wilde ik alles van meemaken’. Ze vertelde ook hoe het gevoel van trots na de bevalling niet anders was voor haar: ‘Op de foto’s van ons met Julius zie je dat Olivier verdrietig en aangedaan naar hem kijkt, ik kijk heel trots, zo voelde ik me ook, heel trots op Julius’. Later schreef Marije me over haar herinnering en beeld voor de toekomst bij de Voelvorm:

‘Ik herinner me dat ik als kind met mijn moeder vaak op de bank zat met een soort voelsteen die we hadden gevonden en lekker in de hand lag. Dan moest ik vertellen wat ik allemaal voelde en op den duur werd die steen ook zo lekker warm. Als kind kwam ik eerlijk gezegd niet echt verder dan ‘ik voel een vosje’ of ‘er zit een deuk in’ of iets dergelijks, maar het is wel een fijne herinnering. Alles wat met Julius te maken heeft, hebben we bewust bewaard zodat het voor Mozes later niet iets engs is of iets waarvan hij weet dat wij veel verdriet hebben, maar waar hij niet bij kan. Zo hebben we het dekentje en mutsje dat ik gebreid heb in het door Mozes geverfde kistje gelegd en als hij dan foto’s ziet van Julius in het dekentje met het mutsje op zijn hoofd, kan Mozes die nog voelen, is het nog tastbaar en misschien voor hem dichterbij. Datzelfde idee hebben we met de Voelvorm: hij ligt er niet alleen om naar te kijken, maar ook om hem op te pakken en vast te houden. We vinden het fijn dat hij onderdeel is van onze leefomgeving en dat we er meerdere keren per dag een blik op kunnen werpen, omdat het ons sowieso dagelijks bezighoudt en nu is er een stralende steen die dat ook representeert, die het zichtbaar maakt’.
– Marije Beemster –

Deze ontmoeting, haar verhaal, herinnering- en beeld voor de toekomst bij de Voelvorm maakt het extra mooi en bijzonder om dit te mogen doen. Dit is waarvoor ik de Voelvormen maak en wat volgens mij zo belangrijk is bij verdriet beleven en verwerken maar wat vaak juist zo moeilijk is, om daar met aandacht naar toe te gaan, het aan te raken.

Een aantal maanden geleden heeft Marije een kindje gekregen. Wat een groot geluk voor Mozes en dit kleintje dat ze een moeder hebben die de dingen zo bewust benadert en alles zichtbaar maakt, die zo sterk en zo open is.